2 teksty córki

Mimo, że są ferie to Lala chodzi do przedszkola. Nasze przedszkole pracuje normalnie chociaż dzieci jest mniej. W soboty chodzi na zajęcia plastyczne. Babcia coś takiego wymyśliła i zawozi na nie Lalę a potem przywozi. Wczoraj w drodze do przedszkola mówię do Lali: "Dziś jest piątek a jutro sobota - będzie wolne." Lala na to: "No chyba, że Ty będziesz miała wolne, bo ja nie! Ja idę na rysunki; zapomniałaś?" Tak w ogóle to Lala uwielbia te zajęcia.
Popołudniu w domu mizdrzy się do lustra i na różne sposoby układa na szyi szalik. Po każdej zmianie ułożenia pyta się jak wygląda. Ja za każdym razem odpowiadam coś w stylu pięknie, ślicznie, fajnie. Po którymś razie wcale już na nią nie patrzę tylko odpowiadam. Lala to zauważa i mnie upomina, że przecież na nią nie patrzę to skąd wiem, że ładnie wygląda. Powiedziałam wtedy, że jest najpiękniejsza na świecie, że jakkolwiek ten szalik założy to i tak będzie najpiękniejsza. Lala dostała skrzydeł, zaczęła skakać i mnie przytulać i całować. I mówi: "Powiem Paulince w przedszkolu, że jestem najpiękniejsza na świecie i Marysi też powiem!" Trochę próbowałam jej wytłumaczyć, że Paulina jest też najpiękniejsza dla swojej mamy i Marysia też ale chyba tego nie słyszała....
Takie czasami mamy fajne momenty, ale często też prowadzimy wojnę. Dzisiaj dzień zaczęłyśmy właśnie od wojny. Obecnie głównie chodzi o to, że nie słucha. Ja jak coś do niej mówię to upewniam się czy słyszy, staję na wprost i mówię. Pytam czy słyszała. Z tym bywa różnie. I najczęściej nie zrobi tego o co ją proszę ale okłamie mnie, że zrobiła. Dzisiaj po porannych scenach tego typu zaczęłąm ją traktować tak jak ona traktuje mnie. O coś mnie prosi a ja udaję, że nie słyszę, albo mówię, że już to zrobiłam, choć nie ruszyłam się od stołu. W efekcie od rana jest płacz. Przeprosiny, obietnice, że już tak nie będzie.... Wszystko po raz kolejny. Najpóźniej od jutra zaczniemy od początku - Lala zapomni co obiecała.